Sneeuw en brandend woestijnzand

Hoeveel verschillen kun je in één gebied hebben? Ik ben nu ruim een week onderweg in het zuidwesten van de VS en elke dag zie ik een ander landschap, omgeving en zelfs andere weersomstandigheden.
Vanuit de Grand Canyon rij ik door naar Death Valley, een bestemming waar ik me op heb verheugd. Het hoogtepunt, of eigenlijk het dieptepunt, is Badwater, het laagste punt van de VS, 85,5 meter onder zeeniveau. Het is een grote, uitgestrekte vlakte tussen de heuvels van Death Valley. Een witte zoutvlakte, met een klein beetje water en daar omheen verzoute grond. Met een maximale temperatuur van boven de 50 graden in de zomer is dit ook de heetste plek van de VS. Ik loop tot middenop de vlakte. Gelukkig is het maar 30 graden nu, maar de drukkende warmte in het ruige, droge landschap maken de magie van de plek meer dan duidelijk. Dat woestijn niet zomaar een lege zandvlakte is, was me deze week al duidelijk geworden. Maar in Death Valley verandert het landschap snel: van zoutvlaktes naar zandduinen en van kale bergen tot een uitgestrekte vlakte. Heel bijzonder!
Over veranderen gesproken: amper bekomen van de drukkende 30 graden sta ik nog geen 24 uur later tot mijn enkels in de sneeuw. En daarvoor heb ik maar 3 uren naar het noorden hoeven rijden, naar Yosemite National Park. Als ik Yosemite binnenrijd kijk ik meteen op tegen hoge, stijle bergen die voor delen al onder sneeuw bedekt zijn. Het landschap is ruig en indrukwekkend. In het eerste half uur door het park rijden, ben ik al vier keer gestopt om ergens te kijken. Bij Tenaya Lake is een hikepad aangelegd. Het eerste stuk gaat over een strandje, de zon staat hoog en het is warm. Halverwege stopt het strand, de enige manier om door te gaan is door een ondiep riviertje. Schoenen uit en er doorheen dan maar.. aan de overkant is het opeens heel anders. De bomen dekken de zon af en opeens ligt er een dun laagje ijs over het zand. Het dunne laagje ijs wordt een beetje sneeuw en voordat ik het weet loop ik tot mijn enkels in de sneeuw. Aan de overkant van het meer zie ik mijn auto in de brandende zon staan, zelf heb ik het vrij koud.. Onderweg kom ik pootafdrukken van beren tegen. Ik zou er ontzettend graag ooit nog eentje in het wild willen zien, maar het liefst niet als ik mijn eentje loop, en zeker niet in de gladde sneeuw. Maar gelukkig of helaas, de beren hebben lunchpauze en na ruim een uur kom ik na een hele mooie hike weer terug bij mijn auto. Ik rij door naar Yosemite Valley, een flink stuk rijden langs smalle bergpaden naar beneden zonder vangrail, maar met een fantastisch uitzicht. Onderweg stop ik bij een aantal watervallen waar Yosemite om bekend is.
Genoeg natuur voor nu! Ik ga weer terug naar de grote stad. San Francisco om precies te zijn. Na het inchecken loop ik de stad in richting de baai. Hier was tot 30 jaar geleden een verlaten en vervallen haven, totdat deze volledig gerenoveerd werd en nu het gezelligste stuk van de stad is. Langs de baai is een brede boulevard en een jachthaventje gemaakt. Op een grote pier zijn nu leuke winkels en goede restaurants. Op een plateau naast de pier liggen wilde zeeleeuwen te zonnen. De volgende dag ga ik naar Hayes Street, de hippiestraat. En inderdaad.. ze zijn er nog! Nu wiet legaal is in Californië zijn de hippie’s helemaal terug. In parken, op bankjes en op straat langs de felgekleurde winkeltjes liggen ze bij te komen van de hitte. Het is inmiddels de vierde warmste oktoberdag ooit op een rij. Perfect weer om een fiets te huren om mee over de Golden Gate Bridge te rijden dus! Het fietspad langs de baai is pittig qua heuvels, maar ontzettend mooi. Na een tocht langs de baai voeg je opeens in op een smal pad langs de snelweg. De wereldberoemde rode brug ligt recht voor me. Als ik langs het denderend verkeer fiets, kijk ik achterom. Het uitzicht op San Francisco is ontzettend tof, de stad ligt op de heuvels langs de baai.
Als ik mijn fiets heb ingeleverd zit ik ‘s avonds aan het lokale ipa-bier en kijk ik over de baai. San Francisco stond eigenlijk niet op mijn lijstje van de roadtrip, maar ik ben heel blij dat ik er geweest ben. De relaxtheid van de stad en de mensen maken de stad uniek. Zonder per se te houden van de hippiecultuur, voel je je hier meteen thuis.