Indianenverhalen
Blijf op de hoogte en volg Arnoud
20 Oktober 2017 | Verenigde Staten, Second Mesa
Het is duidelijk, de roadtrip is begonnen! Vanuit Las Vegas rij ik naar het noordoosten. De trip begint in de woestijn van Utah en Arizona. In het zuiden van Utah zijn een aantal indrukwekkende canyons. Ik bezoek Cedar Breaks en Bryce Canyon. In Bryce maak ik zonsopkomst mee, waarna ik begin met een hike naar de bodem van de kloof. Bryce staat bekend om zijn vele spitse, oranje rotsen. Het uitzicht over de kloof is immens, maar beneden zie je pas hoe hoog deze rotsen, uitgeslepen sinds de ijstijd, eigenlijk zijn. De klim omhoog is pittig, maar het is totaal geen straf om af en toe op een steen te gaan zitten en te genieten van het uitzicht.
Ik rij verder de woestijn in en kom langs Monument Valley, misschien de wel de meest bekende rotsen van de VS. Deze, bijna willekeurig geplaatste, rotsen in een vlakke woestijn worden terecht veel gebruikt in westernfilms en in reisgidsen. Kijkend naar de rotsen heb je inderdaad het idee dat je in een indianenfilm terecht bent gekomen.
Over indianen gesproken: ik bevind me in indianengebied! Middenin Arizona liggen twee immense indianenreservaten voor de Navajostam en de Hopistam. Ik slaap in een hotel middenin het gebied van de Hopi. De weg er naartoe is ruig en saai: urenlang niets anders dan een rechte weg in de woestijn. Het lijkt bijna onmogelijk om hier te wonen. Het ontvangst bij de Hopi is heel gastvrij, het avondeten met veel bonen, lamsvlees en gefrituurd brood erg lekker. ‘s Avonds in mijn kamer hoor ik getrommel en jubelend gezang. Ik ga naar buiten en hoor dat het vanuit de woestijn komt. Ik loop een stukje op het geluid af, maar de woestijn is te donker en ik weet vooral niet of ik wel welkom ben. De volgende dag vraag ik er naar bij de receptie, het bleek een ritueel te zijn om regen op te roepen. En geloof het of niet: als ik ‘s middags wegrij, regent het in de woestijn. Hard.
De laatste stop is aan de rand van de woestijn, de wereldberoemde Grand Canyon. Na een paar indrukwekkende kloven dacht ik inmiddels alles wel gezien te hebben, maar de Grand Canyon heeft zijn naam niet voor niks. De kloof is immens groot en diep. Sinds honderden miljoenen jaren heeft het weer en aardverschuivingen hun werk gedaan en nu staan honderden Chinezen en ik ons te vergapen aan de kloof die tot 29 kilometer breed en tot 1800 meter diep is. Een trip naar beneden is voor gevorderde klimmers, maar een hike langs de rand is erg tof.
Al veel moois gezien? Zeker! En ik ben nog maar 4 dagen onderweg...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley